Болеста е судир помеѓу личноста и душата. Многу често …
Настинката “истекува“ кога телото плаче.
Болката во грлото “зачепува“ кога неможе да се соопшти тагата.
Стомакот “пече“ кога бесот не успева да испадне.
Дијабетесот “напаѓа“ кога осаменоста боли.
Телото “се дебелее“ кога незадоволството не потиштува.
Главоболката “притиска“ кога расте сомнежот.
Срцето “попушта“ кога смислата за живот е исцрпена.
Градите “притискаат“ кога достоинството е поробено.
Притисокот “расте“ кога стравот се заробува.
Неурозите “парализираат“ кога внатрешното дете во тебе е тиранин.
Грозницата “грее“ кога одбраната е експлоатирана од границите на имунитетот.
Колениците “болат“ кога твоето достоинство не се наведнува.
Ракот “убива“ кога се уморува од животот.
А твојата неизговорена болка ? Што говори во твоето тело ?
Болеста не е лоша, те информира дека си на погрешен пат.
Превод од шпански јазик: Драгана Заревац / м-р Ангелче Гушев