Напад против зона 2-2-1 и 2-3

Во зависност од од видот на зонската одбрана го организираме нападот. Потребно е да се знаат карак-теристиките на одбраната.  Слабости на зонската одбрана се:
– неможност за спротивставување на екипи кои имаат добри шутери од
големо растојание.
– можност за нејзино развлекување, со што се нарушува нејзината непробивност

– нејзинио оптоварување (со уфрлање на еден играч) со што  се постигнува бројчана предност на еден дел од одбраната. Зонската одбрана треба да се напага ако е можно додека не е формирана. Најефикасен напад против зонската одбрана е контранападот, кој поради големата брзина не дозволува да се формира зоната и нејзини консолидирање.  Ефикасно средство за разбивање на зонската одбрана е шутот од растојание или полу растојание.

Кај нападот на зонската одбрана постојат две фази: подготвителна и извршна.

Подготвителната фаза се одликува со брзи додавања на топката, со цел да се наруши рамнотежата на зонската одбрана при што доаѓа до создавање на пукнатини кои би овозможиле лесно влегување во неа.

Извршната фаза започнува во оној момент кога играчите од нападот влегуваат во зоната и се поставуваат на позициите кои се нај опасни за противничкиот кош или во моментот кога играчот  од нападот успеал да прими топка во поволна позиција за шут или продор кон кошот. Во зависност од видот на поставеноста на зонската одбрана се организира и нападот против неа. На следните два цртежа прикажани се почетните формации на нападот против зонска одбрана.

проф. Ангелче Гушев