Развојот на ракометниот играч во современиот ракомет

Да се биде во ракометниот спорт значи да се работи за лично подобрување и унапредување на квалитето на ракометниот играч , но да се занимаваме со спорт во синергија со другите е крајната цел на ракометот како колективна игра. Според мое мислење, спортот, а со тоа и ракометот е предизвик што го води мојот противник е кон мое совршенство, разновидност, креативност и иновации. Креативноста значи да ги забележите проблеми во играта и уникатните решенија за нив кај индивидуалците, така и на целиот колектив – ракометната екипа. Само што е ново може да биде креативно. Овој начин на размислување мора да се примени при планирање на идниот развој на ракометот и отсранувањето на грешките кои се појавуваат кај ракометарите при нивната игра Нема креативност без знаење за индивидуалците и екипата како колектив.

Креативноста ме носи во понатамошната анализа на грешките кај играчите кој се поделени во две насоки:

1. Играчот не ја разбира состојбата на играта објективно и во реалноста, што значи дека тој или таа ќе реагираат прерано или погрешно.
2. Играчот не ја менува првобитната одлука и решението иако играта се сменила.
   Во иднина, ќе преовладува динамична игра, со брзи движења на играчот и сложени промени на позициите на играчите. Повеќе нема да имаме специјалисти за напад и одбрана, туку сеопфатни и разноврсни играчи.
   Секако, ова ќе бара брзина на тактичките одговори, што претставуваат најголем и најтежок предизвик, како и крајна цел на секој врвен тренер, како во одбраната, така и на напаѓање. За да се постигне ова, треба да се рафинираат многу детали, особено во областа на когнитивните способности, како што се:
3. -предвидувањата
   -уочувањата
   – елаборацијата
   -одлучувањето

Значи, тактичката реакција на одговор во 70% од случаите  зависи од когнитивните и менталните способности, а во 30% од случаите на моторни вештини. Во иднина, нашите играчи ќе треба да бидат проактивни, што значи дека ќе треба да преземаат иницијатива и одговорност за организација на играта и нема да дозволат да бидат водени од однесувањето на другите играчи. Поточно, тие ќе треба да научат како да реагираат и како ќе треба да не му дозволат на својот противник да покаже супериорност кон нив.
Ова се модели на ракометарот во иднината. Посебен акцент мора да се стави на четири аспекти на играта, имено:

1. Суштината на тактиката е движење без топка, импулс, примање на топката, како и движење на оддалеченост од топката.
2. Тактичката опција за можност да се искористи просторот во хоризонтала, вертикална и полукружно ниво.
3. Учење на играчите да напаѓаат и бранат на празните простори.
4. Тајмингот како процес на решавање на ситуации во играта и тоа навремено (ситуациона агилност).

Важно е да се знае дека многу играчи престанаа да напредуваат технички, бидејќи во одредени моменти решија да стават премногу голем фокус на импровизацијата и престанаа да развиваат свои идејни елементи во TE-TA варијантите и знаењата.
Исто така е важно да се знае дека во иднина ќе треба да се применат многу нови методи за развој на моторичките способностите и вештини на играчи при развојот на TE-TA варијантите и знаењата, со цел:

• ТЕ-ТА варијантите и знаењата во играта, брзината, вештините и формирањето на навики се условени од нивото на развој на координацијата и бројот и квалитетот на повторувањето на задачите зададни во рамките на играта. Исто така, подготвеноста и фокусот на играчите, како и обемот и задржувањето на вниманието и концентрацијата треба да се развиваат редовно.
• Мотивацијата на играчот да се фокусира на свесно учење (учење со разбирање), наместо на учењето на памет . Кога, зошто, каде и како да се примени знаењето на TE-TA варијанти и знаења треба да стане секојдневна навика.
• Вежбање на брзината на реакцијата во текот на играта, затоа што на овој начин ќе се забрза играта на поединецот и на самиот тим.
• Автоматизирајте ги TE-TA варијанти, знања и вештини затоа што високо развиените моторички програми придонесуваат за развој на когнитивните способности.
• Фокусирајте се повеќе на помладите играчи во сениорските тимови бидејќи тие можат да станат добри ракометари кои ќе ја донесат иновации во играта. (Келн 2015 – Final Four: 60% од играчите биле на возраст меѓу 30 и 35 години, 20% помеѓу 35 и 40 години, додека 20% од играчите биле под 30-годишна возраст. Тука е многу лесно да се види како тренерите ја изгубиле храброст и станале заложници на постари играчи.)
• Намалување на прекумерната работа на физички подготовки, со што се намалува ТЕ-ТА писменоста на играчите. Ова создава играчи кои во однос на знаењето и способноста на играта, немаат доволно образование, обука и тренинг. На пример, тие трчаат брзо, но нивната игра страда. Перформансите за време на играта не можат да се мерат со штоперица или метри и килограми; пред се зависи од ТЕ-ТА способност на играчот …

м-р Ангелче Гушев